Wkład lub nakład koronowy, zwany popularnie onlay’em lub inlay’em (w zależności od rozległości odbudowy) to sztuczny fragment zęba wytwarzany w laboratorium i „wklejany” w miejsce brakujących tkanek. Z powodzeniem zastępuje tradycyjne wypełnienia wykonywane bezpośrednio w gabinecie.

Jest bardziej oszczędny. Kiedy wykonujemy koronę cały ząb musi być oszlifowany. W przypadku wkładów/nakładów koronowych zakres szlifowania jest znacznie mniejszy, co pozwala na zaoszczędzenie większej części zęba niż w przypadku tradycyjnych, całościowych rekonstrukcji protetycznych. Zastosowanie wkładów koronowych znacząco ograniczyło wskazania do stosowania koron, szczególnie w odcinku bocznym.

Tradycyjne wypełnienie wykonywana bezpośrednio w gabinecie nie może równać się z laboratoryjnie wykonanym ONLAY’EM pod względem trwałości i szczelności. 

Wkłady koronowe wykonuje się zazwyczaj z porcelany lub kompozytów, które poddane obróbce laboratoryjnej cechują się lepszymi parametrami wytrzymałościowymi od tych stosowanych w gabinecie. 

Prawidłowo zacementowany ONLAY dłużej zachowuje też szczelność brzeżną. 

Wypełnienia bezpośrednie podczas utwardzania lampą zmieniają nieznacznie swoją objętość, co może prowadzić do powstawania naprężeń pomiędzy plombą a ścianą zęba. Nie ma to wielkiego znaczenia w przypadku niezbyt rozległych ubytków, jednak w większych może prowadzić do utraty połączenia między plombą a zębem.

ONLAY’E są szczególnie polecane, jako finalna rekonstrukcja zębów po leczeniu kanałowym. Zwykle zęby te są bardziej zniszczone, pozbawione fragmentów ścian i bardziej narażone na złamanie.

Często efekt jest lepszy niż w przypadku tradycyjnego wypełnienia. ONLAY można wytwarzać w różnych kolorach i kombinacjach kolorów, a także dodawać różnego rodzaju cechy charakterystyczne takie jak przebarwienia bruzd czy różnice przezierności. Efekty te uzyskuje się na drodze malowania lub nakładania warstw kompozytu lub porcelany o różnym zabarwieniu czy transparencji. 

W niektórych przypadkach nie jest możliwe całkowite zamaskowanie linii przejścia onlay ząb (np. zęby bardzo mocno przebarwione). Jeżeli tak się dzieje to granicę między zębem a nakładem „umieszcza” się poza widocznymi obszarami jamy ustnej lub łączy się onlay z pokryciem całej widocznej powierzchni „przedniej”.

ONLAY w zębach przednich mogą znaleźć zastosowanie tylko w niektórych przypadkach takich jak zamykanie dostępu po zakończonym leczeniu kanałowym i zwykle mogą być zastąpione zwykłą plombą. W przypadku zębów przednich stosuje się inne rozwiązania protetyczne takie jak licówki czy korony.

Ząb powinien być odpowiednio przygotowany. Najczęściej polega to na pokryciu wewnętrznej części zęba kompozytem lub założeniu wkładu (w przypadku zębów martwych). Następnie wykonywana jest nieznaczna preparacja wiertłem i wycisk, który pozwala na wykonanie w laboratorium modelu uzębienia, na którym technik „buduje” utracony fragment zęba. Na kolejnej wizycie ONLAY jest „wklejany” do ubytku.